Dulcissimo et reverendo in Christo patri et domino abbati ejusque sacro conventui, unanimis Pontidensium fratrum tam monachorum quam laicorum conventus ei humili affectu subjectus, cum debita obedientia debiti famulatus obsequia. Quoniam a vestra paternitate, prout scripto suscepimus, statutum esse cognoscimus quatinus universi priores singulis annis, communi consensu fratrum, statum domorum quibus præsunt sigillatis litteris tam vobis quam Cluniacensi conventui veraciter patefaciant, litteris præsentibus in communi nostro capitulo perlectis, prout veritas est, fideliter innotescimus. Clareat itaque paternitati vestræ, reverende pater, quoniam per Dei gratiam ad præsens pax et concordia, quæ Dei servos habitare facit unanimes in domo, et glutino caritatis conjungit, sine quibus monasticus ordo, nec regularis disciplina, vel hospitalitas, nec aliquid boni valet, inter nos plenius quam hactenus a triginta annis viget, et consequenter humilis obedientia prælatis, continua hospitalitas, divinorum officiorum sedulitas, erga monasticæ disciplinæ regulam zelus et non mediocris fervor diligenter observatur, et, ut breviter concludamus, in sanctitate et justitia Deo servitur. Exceptis autem obedientiariis et decanis, in conventu sexaginta fratres continue morantur, et exterius conversi laici fere centum lib[eri] habentur. Et hæc quidem de spiritualibus. De temporalibus autem noveritis quoniam turbine bellorum, quæ undique premunt, quam plurimum oppressi, et præcipue pro lite quam Mediolanenses cum Papiensibus et Cumensibus habent, qui nostram domum præ ceteris hominibus, ut bene nostis, præcipue larga manu multaque liberalitate sustentare solebant, damna perpessi, donis, oblationibus, ceterisque beneficiis solitis nunc caremus, et quod his magis gravat, quod personas quæ aliquid deferre solebant vestro præcepto prohibiti non suscipimus. Pro incursione autem hostium et nimia penuria quæ hominibus ob id accidit, susceptione hospitum tripliciter, ut verum fateamur, pro solito more gravamur. Summa autem nostri debiti centum marcarum est. Debitum vero nostrarum obedientiarum quinquaginta marcarum est. Quod ex adventu regis factum est, cujus incursione omnes nostræ obedientiæ relictæ, et colonis recedentibus fere deletæ sunt. Unde nunc, et cur factum sit, ab ore domini nostri prioris ejusque socii, si placet, addiscere poteritis. Hæc de temporalibus. Ceterum quoniam bonos filios pro dilecto patre rogare condecet, piæ paternitati vestræ pro jam dicto domno priore nostro devotas preces unanimiter effundimus, lacrymabiliter rogantes ut præcipuam fidelitatem et dilectionem quam erga Cluniacensem ecclesiam per quadraginta fere annos exhibuit, simulque ejus labores et senectutem pio intuitu considerantes, eum dulciter excipiatis, ipsiusque relationibus fidem adhibentes, ejus precibus benigne annuatis, eumque ad nos cum vestra benedictione, annuente Deo, incolumem et alacrem remittatis.